Την
προηγούμενη εβδομάδα πήγαμε με το σχολείο στην παιδική σκηνή του Εθνικού
θεάτρου και παρακολουθήσαμε το έργο <<ο μεγάλος περίπατος του
Πέτρου>>, ένα πολυαγαπημένο έργο της σπουδαίας σύγχρονης Ελληνίδας δημιουργού Άλκης Ζέη. Το έργο ανέβηκε για δεύτερη χρονιά λόγω της μεγάλης
προέλευσης του κοινού.
Ο Πέτρος ήταν ένα παιδί εννέα χρονών και
ήταν λυπημένος, επειδή πέθανε το τριζόνι του. Η αδερφή του, η Αντιγόνη, ήθελε
να του δώσει ένα κουτί από το βραχιόλι της για να το θάψει, ενώ εκείνος ήθελε
να το βάλει στη χαραμάδα του δοκαριού. Όμως δεν θα προλάβει.
Ο πόλεμος αρχίζει. Η ζωή του ήρωα
ανατρέπεται. Το σχολείο κλείνει, ο θείος φεύγει για τον πόλεμο και η μητέρα
μετράει τα τρόφιμα που τους έμειναν. Οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα. Κατοχή,
πείνα. Ο Πέτρος μαζί με τον Γιάννη και
τον Σωτήρη κάνουν τον δικό τους αγώνα γράφοντας συνθήματα στους τοίχους και
συμμετέχοντας στην αντίσταση. Όλα γύρω τους αλλάζουν από την μια στιγμή στην άλλη.
Ο Περίπατος του Πέτρου είναι γεμάτος περιπέτειες, εμπειρίες και γνώσεις που θα
πλουτίσουν την παιδική του ψυχή και θα τον κάνουν να αγαπήσει <<πάνω από
όλες τις άλλες αγάπες>> την πατρίδα του. Η απελευθέρωσή της από τους
Γερμανούς θα τον βρει να παίζει στους δρόμους <<άντρας πια δεκατριών
χρονών>>.
Εμείς παρακολουθούμε με κομμένη την
ανάσα. Προσπαθούμε να μαντέψουμε τι θα γίνει παρακάτω σε αυτόν τον μεγάλο
περίπατο. Τα πλούσια σκηνικά, τα εντυπωσιακά εφέ, τα λιτά κουστούμια αποδίδουν
τέλεια την Αθήνα της Κατοχής. Η πολύ καλή σκηνοθεσία του έργου κατόρθωσε
να μας κάνει να ζούμε την κάθε στιγμή
του πρωταγωνιστή με μεγάλο ενδιαφέρον και ένταση. Ο ηθοποιός που υποδυόταν τον
Πέτρο έδωσε μια συγκλονιστική ερμηνεία που επιβεβαίωσε το μεγάλο του ταλέντο.
Αλλά και οι υπόλοιποι ηθοποιοί ήταν όλοι τους υπέροχοι, έπαιζαν με πάθος και με
την ανάλογη ένταση. Όταν έπεσε η αυλαία όλα τα παιδιά ξέσπασαν σε
χειροκροτήματα. Η παράσταση μας γοήτευσε
όλους. Μας διασκέδασε, μας ψυχαγώγησε και μας καλλιέργησε τη σκέψη και την
φαντασία.
Ο <<Περίπατος του Πέτρου>>
είναι η πιο εντυπωσιακή θεατρική παράσταση που έχω δει. Ελπίζω να μας δοθεί
ξανά η ευκαιρία να ξαναδούμε και άλλες παρόμοιες παραστάσεις στο Εθνικό
θέατρο.
Αθανασία Βούλγαρη, Α2!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου